Terug in Ulvenhout

Bijna negen maanden wonen we alweer in Ulvenhout. Ondertussen hebben we verschillende keren vrienden en familie uit het westen van het land op bezoek gehad.

‘Joehoe, ik zit hier, op het terras.’
Ik zwaai naar mijn zus. Nu ik weer in de buurt woon, kunnen we vaker zomaar afspreken.

‘Joehoe, ik zit hier, op het terras.’
Ik zwaai naar mijn zus. Nu ik weer in de buurt woon, kunnen we vaker zomaar afspreken.

Eitje, dat dacht ik, helemaal nadat ik al een aantal mooie inzendingen voorbij had zien komen.

Met al mijn zakgeld in mijn portemonneetje ging ik op pad. Ik mocht helemaal in mijn eentje naar de Vlooienmarkt

Zo maar, op een regenachtige dag is bus 132 voorgoed uit mijn leven verdwenen.

Het begint met vlaggen die uitgehangen worden. Soms slingert er een schooltas aan.

Ik wilde de omgeving rond Ulvenhout verkennen.

Op zomerse zondagen stond onder de eik bij de speelweide in het Ulvenhoutse bos het ijscokarretje van Riantrejos.

Van mijn moeder mochten wij alleen op pad met een schone onderbroek aan. Dan lag ik er niet voor schandaal bij als ik in het ziekenhuis terecht kwam, zei ze, als ik vroeg waarom.

Op de Ginnekenweg, in de boekhandel van Van Kemenade & Hollaers, vind ik rechtsachter een hele kast vol boeken over Breda en omgeving. Normaal is voor mij alles in een boekwinkel al onweerstaanbaar maar deze kast is een echte snoepwinkel. Boeken over bierbrouwerijen, carnaval, het Roomse leven en nog veel meer.

Deze week de eerste bijdrage van onze nieuwe columniste, Karien Damen. We zijn heel blij dat Karien daarnaast ook onze redactie wil komen versterken. Welkom terug in Ulvenhout, Karien!