Uit het leven gegrepen

Onze columniste Erna Smeekens, van "Uit het leven gegrepen", verblijft drie maanden op Sri Lanka en doet wekelijks verslag van haar belevenissen daar.

Nou mensen, vorige week heb ik toch wat leuks meegemaakt.
Een van mijn cursus-deelneemsters, Jacqueline, doet iets bij het bloemencorso in Zundert en nodigde ons uit om eens een kijkje achter de schermen te komen nemen.

Olaaa lieve mensen in Ulvenhout, wil even een YES moment met jullie delen.

Zomer. Hoogseizoen in onze tuin en omdat we in het najaar drie maanden naar Sri Lanka gaan ook hoogseizoen in onze Tientjes Academie.

Als ZZP-er krijg je geen vakantiegeld, dus hebben wij een extra baantje waar we ons vakantiegeld mee verdienen.

Tachtig jaar geleden eindigde de oorlog. Tachtig jaar geleden, een mensenleven. Mijn vader was bijna negen, zoon van de houtzager in Chaam en telg uit een familie van verhalenvertellers. De oorlog was in mijn jonge jaren daardoor de tijd van spannende verhalen.

"Hoewel ik houd van de winter, voor zover we in ons kikkerlandje nog winter hebben…"

Sinds jaar en dag halen wij onze biologische melk bij de melktap van de Hillekeshoeve in Hoeven en onze yoghurt op de Heulhoeve, ook in Hoeven.

Al sinds jaar en dag (dat heet: sinds de oprichting) zijn mijn man en ik betrokken bij de Vrijwilligersacademie.

Zoals ik misschien al vaker geschreven heb, ben ik een leesfanaat. Ik lees vanaf mijn vijfde fanatiek alles wat mijn aandacht heeft.

Het einde van 2024 nadert met rasse schreden. Erna Smeekens kijkt terug op het afgelopen jaar.

Ik heb niet zoveel met kleding. Wellicht was het een van mijn redenen om ooit non te willen worden: dan heb je gewoon altijd dezelfde kleren, lekker makkelijk. Ik werd echter geen non dus heb kleding nodig.

Vorig jaar zaaide ik prei. Niet mijn favoriet op zand, wel een heerlijke groente, dus daar gingen ze de grond in.

Jaren geleden kreeg ik van mijn (helaas inmiddels overleden) tuinbuurvrouw zes plantjes in mijn handen geduwd. “Hier” zei ze, “Brave hendrik!”

In de reeks 'Ik en mijn hopeloze chaos' hadden we afgelopen weken weer twee fantastische situaties. Nou ja, fantastisch…?

Onze huizen in het Poststraatje zijn voorzien van warmtepompen. Ze moeten vervangen worden.

Ik kom op weg naar de PLUS door het Grimhuysenparkje en in het parkje staat een bankje. Een bankje waar ik meteen een idee bij kreeg voor een stukje. En juist toen ik het begon te schrijven kregen we een telefoontje dat mijn vader, geheel onverwacht, was opgenomen.

Soms heb je van die bijzondere ontmoetingen.