Het is bijna niet voor te stellen dat ons meest trouwe harmonielid en erelid er niet meer is. 20 april jl. overleed Cor Voeten. Nadat hij op 12-jarige leeftijd in 1953 bij Harmonie ‘Constantia’ kwam, heeft hij 72 jaar lang ‘wel en wee’ meegemaakt van onze harmonie.

Baas van de bassen

Na een paar jaartjes oefenen koos Cor ervoor de althoorn te spelen bij het harmonieorkest, dat toen net voor het eerst zich een uniform had laten aanmeten: het groene ‘jagersuniform’. Muziek (en plezier) maken was zijn lust en leven. In 1957 werd mede door zijn enthousiasme een jeugdboerenkapel opgericht naast de ‘boerenkapel’ (de huidige Bosuilen), zodat ook de jeugd ‘de hort op’ kon. 

Van de althoorn stapte Cor over op de bariton en nog later de bas, toen zijn vader Willem Voeten daarmee stopte. Cor heeft lang en met verve de 4-ventielige bes-bas gespeeld, waar hij zijn bijnaam “baas van de bassen” ontleent.

Verbinder

Eind jaren ‘60 daalde het aantal harmonieleden tot onder de 30. Cor was zich er dan ook zeer bewust van dat de jeugd, in zijn woorden “die kleinmannen”, de toekomst heeft. Regelmatig gaven Cor en zijn vrouw Jeanne, samen met andere jubilarissen, een bijdrage voor de activiteiten voor de harmoniejeugd. En geen kwaad woord over ‘Constantia’: “Niemand komt aan de Harmonie!”

Cor was altijd aanwezig, een verbindende kracht. Hij en Jeanne staken graag de handen uit de mouwen voor de harmonie. Zo borduurde Jeanne in 1982-1983 het nieuwe vaandel van de harmonie, een kopie van het destijds ruim 70 jaar oude vaandel dat nu in museum Paulus Van Daesdonck hangt. In 1996 heeft ze ook een klein vaandel geborduurd voor de jumelagereis naar Vélines. En in 2016 heeft ze ons vaandel helemaal gereviseerd, zodat het weer jaren kan meegaan.

Naast lid van het eerste uur bij onze boerenkapel speelde Cor ook zeer verdienstelijk bij ‘de jongeheren’, de biljartclub van de harmonie. D’n Nillis was jarenlang de beste biljarter van het stel.

Afscheid

Niets bij de harmonie ging aan Cor voorbij. Hij genoot met volle teugen van alle activiteiten. Toen hij vanwege zijn gezondheid niet meer helemaal vanuit Ulvenhout naar Meersel-Dreef kon lopen, liet Cor zich voor het dauwtrappen op het hoekje bij Galder afzetten om vadaar het laatste stuk toch samen met de harmonie op te kunnen lopen.

Het was Cor's nadrukkelijke wens dat zijn uitvaart in de mooie kerk van de paters op de Dreef gehouden werd. Daar speelden wij op zijn verzoek de San Carlo mars die hij de harmonie heeft geschonken. De polka ‘Choudounska’, die hem altijd erg ontroerde, mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Het was fijn om als harmonie een steentje te kunnen bijdragen aan een waardig afscheid.

Markant

Cor heeft ons ook memorabele gezegdes en wijsheden nagelaten. Zo ben je erg goed wanneer je “de leeuwen van dak speelt”. En dankzij Cor weten we dat “je de noten wel goed in je instrument kunt blazen, maar dat ze er verkeerd uit kunnen komen”.

Tijdens de uitvaart bleek dat er heel veel te vertellen is over deze markante man. De verhalen van - en over - Cor zijn niet in 1 minuut verteld. Wij gaan hem ontzettend missen, dat moge duidelijk zijn. 

We wensen Jeanne, kinderen en kleinkinderen heel veel kracht toe om het verlies van hun man en (groot)vader te dragen.