Het was na de sauwelavond van 1992 dat Prins Bema (Ben Martens) en ik besloten de andere ochtend naar Clara in Meersel-Dreef te gaan. De voorgaande jaren was het weer met Carnaval niet best geweest. Vandaar dit besluit om de Heilige Clara een bezoek te brengen om voor mooi weer tijdens het komende Carnaval te vragen .

Komkommer

Prins Bema in vol ornaat en ik in mijn Seur Suc habijt samen op de fiets naar de Mariatuin in Meersel-Dreef. Bema gewapend met een rookworst, ik met een komkommer. Waarom die komkommer? Ik had in de haast niets anders in mijn koelkast kunnen vinden. Clara beloonde ons met goed weer met Carnaval. Dat moest een vervolg krijgen. Het ei was gelegd en werd het volgende jaar opgepakt door carnavalsvereniging Nadorst.

Douane

Een platte wagen met trekker vol met “bedevaartgangers“ ging toen richting België. Bij de grens moest gestopt worden voor douanecontrole. De douanier, Corné Reinieren - de Oppersauwelaar van dat jaar - sommeerde ons om rechtsomkeer te maken. Na veel soebatten en 11 pilskes mochten we alsnog de weg naar Clara vervolgen.

Bij Clara werden deftige woorden gesproken en in stilte gebeden om mooi weer met Carnaval. Diverse soorten worst werden aan de voeten van Clara’s beeltenis gelegd.  Na de plechtigheid werd bij den But een flink pilske gedronken. Opmerkelijk was dat er nogal wat schalen met vers gesneden worst rondgingen. 

Nog steeds gaan we met huifkar, fiets en auto’s op zondag na de sauwelavond worst brengen naar Clara.

Het komkommerwijf 

In een van de volgende jaren heb ik een poets uitgehaald. Toen zoals gewoonlijk iedereen naar de mooie woorden van Prins Manus stond te luisteren gebeurde het. Achter de bosjes had ik mij als heks verkleed. Met een lange zwarte jas, pruik en ouwewijvenmasker was ik onherkenbaar. Snel op de fiets door de menigte gaf ik een brief aan de Prins, gerold om een komkommer. De inhoud van de brief was gericht aan al degenen die na afloop al jaren de worst opaten. Zo vlug als ik gekomen was, was ik ook weer weg; iedereen verbouwereerd achterlatend.

Mysterie

Het werd een mysterie in het dorp: wie was dat wijf? Er werd al naar mij gekeken: “Hij zal het wel zijn.” Ik was als erelid die zaterdag met Carnaval uitgenodigd voor de Prinsenbrunch. Toen heb ik iemand die net zo lang is als ik gevraagd of hij gehuld in het wijvenkleed een brief met komkommer aan de Prins wilde afgeven tijdens de Brunch. Mijn alibi was rond en de verwarring nog groter.
Op zondagmiddag jureerde ik de optocht opvallend rond de Prinsenwagen voor vertrek van de optocht. Toen snel naar huis, heksenkleren aan, op de fiets naar de optocht, brief met komkommer naar de Prins gegooid, vliegensvlug terug naar huis, om even later weer te staan jureren.

Jammer

Het was mijn bedoeling, en dit had ik ook in de brieven beloofd, dinsdagavond bij de sluiting van Carnaval bekend te maken wie het wijf was. Ik kreeg echter de carnavalsgriep, belandde in bed en heb het een ander bekend laten maken. De reacties achteraf waren dat men het jammer vond. Ze hadden het door willen trekken naar volgend jaar.

Dit jaar ook weer komkommers naar Clara?

Alaaf,

Peer van’t Gatbroek