Carnaval zit er weer aan te komen. Wat zal het dit jaar brengen? Komt er na drie jaar ”aansuckelen” weer een echt Carnaval in het Bosuilendorp ? Voor het eerst zonder bouwloods zullen er weinig wagens in de optocht meerijden. Hopelijk is de animo voor bouwen en meedoen met een groep of individueel door die corona niet afgenomen. We hebben in ons dorp wel meer dips gehad, die we allemaal overleefd hebben. We willen geen gezeur, we gaan gewoon deur. Ik wil zeggen: bouwers klaar, bouwen maar!
Dan begint bij mij het mijmeren: Hoe was het ook alweer?

Bienaanaanvulling

Weinig mensen die zich bij de carnavalsorganisatie wilden aansluiten: de Raad van Elf was in 1975 een Raad van Vijf geworden. De aanwas liet op zich wachten en de vooruitzichten waren niet rooskleurig. Onze carnavalsvereniging, Bienaan, Bink en aanhang, met alleen familieleden, werd benaderd. Na veel onderling overleg hebben we ja gezegd.
We hadden nogal wat voorwaarden gesteld. We zouden alleen de Raad van Elf versterken en geen andere functies gaan bekleden. En onze vrouwen zouden bij alles betrokken worden. Deze voorwaarden werden in de vele jaren die volgden drastisch overschreden. Drie van ons werden Prins, een paar secretaris, penningmeester of commissielid, en niet te vergeten: we leverden drie hofdames.

Sleuteloverdracht 1976

De eerste sleuteloverdracht die wij als raadsleden meemaakten, ging nog op de oude manier: veel tamtam en weinig wol. Als eersten in de optocht werden alle dames in koetsjes naar het gemeentehuis op het Wilhelminaplein gereden. De dames van de oudere generatie, die afscheid namen, gekleed in lange jurken met bontjas; onze dames van de nieuwe generatie allemaal in dezelfde carnavaleske outfit .
Bij het uitstijgen kreeg een paard van een koetsje kuren, met als gevolg dat koets en inhoud voor de trappen van het gemeentehuis terechtkwamen. Nadat ze van de eerste schrik bekomen waren, bleek de persoonlijke schade van de dames gelukkig mee te vallen. Alleen Liza van Gils kwam er met wat kneuzingen en heel veel blauwe plekken minder goed vanaf. Haar Carnaval zag ze verder dat jaar vanaf haar bed voorbij trekken.

Ziekenbezoek bij de Hofnaaister

In die eerste jaren van het Bosuilse carnaval was het moeilijk om aan aangepaste kleding te komen. Door zijn postuur kon Toon Huijben niet overal iets passends vinden. Toen werd er een beroep gedaan op een heel goeie coupeuse, Liza van Gils. Zij maakte een perfecte slipjas voor Boer Piet. Zo volgde in die jaren nog heel veel creatieve kleding van haar hand. Daarvoor kreeg zij al gauw de titel van Hofnaaister.
Na de val met de koets lag Liza dus die Carnaval in bed. Liza was altijd een goedlachse vrouw, die het om het minste of geringste uitgierde. Traditiegetrouw worden met Carnaval op maandag de zieken bezocht door Prins en Gevolg. Zo ook op die maandag: met heel het Gevolg en Hofkapel De Spijkers naar Liza in de Bladerstraat. Ze lag in de woonkamer voor het raam op bed. Om in de woonkamer te komen, moest men door de keuken. 

Men vond dat men niet met lege handen op bezoek kon komen. Toen pakte de Prins uit Liza’s eigen koelkast een fles wijn. De andere  bezoekers volgden met sinaasappelen, brood, boter, kaas, en eieren tot de koelkast leeg was en de inhoud op Liza’s bed lag. Ze hield het van twee kanten niet droog. Als afscheid mochten we haar blauwe plekken nog bewonderen. 

Een van vele voorvallen in al die vervlogen jaren van het Bosuilse Carnaval.

Alaaf!

Peer van ’t Gatbroek

Foto: Foto Sprangers