Deze week het vervolg van een bijzonder bezoek aan een theeplantage, de Fretteresso Estate, Op Sri Lanka. In het eerste deel vertelde Erna over de ontvangst. Nu kijkt ze mee met de kinderen in de les.

Na het ‘officiële’ gedeelte gingen ze allemaal in groepjes uiteen. Vijf groepen: elk juffie een groep. En dan groepen van ongeveer hetzelfde niveau. Sommige kinderen maken sommen die de juffies in de schriftjes hebben geschreven. Anderen schrijven letters of woorden. Dit is ook in de schriftjes opgeschreven. Boeken zijn er niet. En ook hier praat alles door elkaar en begrijp ik maar niet dat iemand zich kan concentreren in die herrie, maar het lijkt niemand te deren. Ze werken allemaal of luisteren naar wat een juffie vertelt.

What is your name?

We gaan bij alle groepen kijken en vooral de kleintjes laten vol trots hun werkjes zien. In sommige schriftjes teken ik een zonnetje of een hartje. De oudere kinderen laten graag horen dat ze wat Engels kunnen en vooral: “What is your name?” kennen ze allemaal. Dat is vast de eerste zin die ze hier leren.

Berggeitjes

Het is intussen ruim half acht geworden, we willen niet langer tijd nemen. Alleen, we kunnen echt nog niet weg, want ze hebben thee voor ons en zelfgebakken koekjes. Dus mogen we in de sacristie waar de thee klaarstaat en op een bord de zelfgebakken koekjes. Af en toe zien we een paar kinderen naar buiten rennen. Het is duidelijk hun thuis, ze rennen als berggeitjes over de keien en brokken steen. In het donker! Zijn het kindertjes die niet naar de les gaan? Nee, alle kindertjes gaan naar de les, maar er is geen wc, dus naar buiten!

Hoogste tijd

Om acht uur zijn de lessen klaar. Er komen nog meer papa’s, mama’s, oma’s en opa’s om kinderen op te halen. Iedereen komt dag zeggen en dan rennen ze de donkerte in. Er is geen verlichting langs de paadjes, maar ze kennen blindelings de weg. De grootste kinderen ruimen met de juffies de matten op, en ook die komen nog even dag zeggen. Ook voor ons de hoogste tijd om te vertrekken. We moeten nog zeker een uur rijden. We nemen dus afscheid van een groep mensen die we warm en intens in ons hart sluiten.

Zeven dagen per week

Onderweg vertelt Dosmin wat meer over de plantages en wordt voor ons een stukje geschiedenis helder. De plukkers verdienen 1250 roepies per dag als ze 23 kilo plukken. Halen ze die 23 kilo niet, wordt het loon gehalveerd. 1250 roepies is ongeveer € 3,60. Ze werken zes dagen per week, maar soms zeven als ze die week niet alle dagen hun 23 kilo hebben gehaald. Het is intussen ruim na acht uur en nog steeds komen we onderweg plukkers tegen die huiswaarts keren.

Ik vraag hoe een ambulance ooit hier kan komen? Die komt niet. In een noodgeval wordt er een Tuktuk geregeld die rijdt. Is er dan überhaupt medische zorg? Nou… nee dus! Alles wat geld kost is hier na 1973 toen de overheid de plantages privatiseerde, geschrapt. Winst moet er gemaakt worden. Ten koste van alles.

Strohalm

Het is allemaal zo zo ongelofelijk unfair. Zo fucking confronterend… Dosmin vertelde dat hij afgelopen zondag (met Allerzielen) in Fretteresso zijn vierde en laatste mis van die dag deed. Een aantal juffies en moeders waren naar hem toe gekomen en hadden hem gesmeekt ons op bezoek te laten komen. Hij had gezegd dat we druk waren, dat het ver was. Maar ze hadden zo aangedrongen dat hij beloofde het ons te vragen. We zijn een soort strohalm, een mogelijkheid, stel toch dat er heel misschien een keer schriften komen, of tafels.

Kleurpotloden

Vandaag heeft Dosmin ons naar Nuwara Eliya gebracht en hebben we in overleg en met toestemming van alweer een te gekke donateur, voor € 100,- 150 schriftjes, 100 pennen, 100 potloden, 2 whiteboards, markers en 2 wissers, 50 gummen en 50 puntenslijpers en 45 doosjes kleurpotloden gekocht. De leukste inkoop ever!

Afscheid

Dosmin rijdt van de week opnieuw naar die verre uithoek met ál die spullen in zijn bus. En wij namen vanmiddag afscheid van een te gekke priester die doet wat God van hem vraagt. Mijn tranen blijven komen. Gewoon effe te veel. Te veel onrecht, te veel van wat we niet kunnen oplossen, te veel van wat we als mensen aanrichten op deze aardbol…

Meer lezen over onze avonturen? Sri Lanka van de andere kant: https://www.polarsteps.com/ErnaSmeekens/21441047-sri-lanka

Eerdere verhalen van Erna lezen? Klik op Uit het leven gegrepen