Vandaag was een onverwacht toffe dag. We zijn deze dagen toeristen en zochten een beetje naar wat te doen hier. Zo mooi is het niet. We begonnen met een overheerlijk ontbijtje in ons D ‘Villa Guesthouse toen Hans voorstelde fietsen te huren. Ik weet dat hij dat echt graag wil, maar ik in dit verkeer? Alles verkeerd om, want links rijden, het scheurt en racet door elkaar. Ik heb me over laten halen. Als dit mijn laatste dag moet zijn....

Helemaal makkelijk

Op de ‘mainroad’ vonden we een fietsverhuur. Twintig minuutjes lopen. Eerst nog een ‘fruit-juice’ bij ons favoriete tentje en toen naar de fietsverhuur. Het zag er nogal dicht uit, maar als ik eenmaal heb besloten dat we gaan fietsen dan moet het er ook van komen, dus gingen we achterom. En ja hoor, ze waren er, druk aan het poetsen. Fietsen? Ja die hadden ze ook. Onmiddellijk werden er uit een garagebox twee fietsen geplukt. Even een papiertje invullen. Een superleuke gast, alles helemaal makkelijk. Geen borg, 1000 roepie per 24 uur, dat is iets meer als drie euro per fiets en breng morgen maar terug of zo.

Links fietsen

Nou, daar gingen we dan. Ik wilde vooral de stad uit, dat deden we dan ook. Links fietsen, links dat is de kant waar m'n trouwring zit. Linksaf binnenbocht aanhouden, rechtsaf goed uitkijken en buitenbocht nemen. Het was veel makkelijker dan ik dacht en we hebben er wat kilometers op los gefietst.

Het was én heerlijk en prachtig mooi. We fietsten tussen bananenplantages door, een tuinbouwgebied, kwamen een Hindoestaanse begrafenisoptocht tegen, kochten een liter sap in een heel volgestouwd dorpsmarktje. We reden door paadjes, zandwegen, tig keer doodlopend. We aten bij een echtpaar in de achtertuin. Ze hadden dertig jaar in Zürich gewoond maar waren nu toch terug in het moederland. We ontmoetten een man die in Nederland had gestudeerd en nu een distributiebedrijf in medicijnen heeft. Zijn medicijnvoorraad, die helemaal op was tussen 2019 en 2022 was weer up-to-date. We kregen een rondleiding in zijn bedrijf. Zagen 100 foto's van zijn kinderen.

Als kreeftjes

En ja, daarna moesten we dan toch terug de stad in. Tot mijn verbazing vond ik het helemaal te gek. Eenmaal onderdeel van het verkeer was die fiets echt super. We konden overal doorheen. Het verkeer raast wel, maar mensen zijn ook echt voorzichtig, enorm oplettend. We scheurden uiteindelijk net zo hard als de rest.

Tegen een uur of half vijf kwamen er hele dreigende wolken aandrijven. Snel zochten we een restaurantje dichtbij, we waren inmiddels midden in het centrum! Op ‘Googlemaps‘ zagen we iets van Aruna, een geheel vegetarisch restaurant, vlakbij. We dachten dat het wel duur zou zijn, moesten wel even zoeken. Nou ook dat was helemaal hilarisch. Een super eenvoudig Indiaas restaurantje, piepklein. Geen kaart, één menu en wat zoete hapjes, 300 roepie, ofwel één euro .

Moe maar zeer voldaan, zo trots als een pauw en roodverbrand als kreeftjes, brachten we de fietsen terug, namen nóg een fruitsapje en liepen terug naar onze kamer. Daar zijn we nu soort van neergestort. Hans wil na dit avontuur een scooter proberen, maar ik vind een fiets echt voor nu en hier wel genoeg. Maar het was echt wel supertof.

Liefs. Erna

Meer lezen van Erna? Klik op Uit het leven gegrepen