Met 34 Vrouwen van ‘DAMESCOLLECTIEF’ gingen wij 26 juni een dagje op stap naar DORDRECHT.

Wij begonnen met koffie en wat lekkers bij het ‘DORDTS GENOEGEN’. Onze gids Henk legde uit hoe het gezegde, ’HOE DICHTER BIJ DORDT, HOE ROTTER HET WORDT!’ is ontstaan. Dat heeft te maken met de Sint-Elisabethsvloed van 1421, een watersnoodramp in de graafschappen Holland, Zeeland en Vlaanderen. Er vielen daarbij ruim 2000 doden. Door de watersnoodramp konden schepen ook moeilijker bij Dordrecht komen.

Wij begonnen bij het ‘Statenplein,’ in het centrum, waar vroeger allemaal kleine, oude pandjes stonden. Die zijn afgebroken en steen voor steen in het naastgelegen straatje opgebouwd. Het zijn echte ‘Dordtse geveltjes’, met diepe halfronde bogen met een soort klaverblad erin. Nadat een enorme brand in 1500 de halve stad verwoest had, werden de huizen niet meer van hout maar van steen gebouwd.

In 1472 wilden de Spanjaarden onder Alfa Den Briel innemen. Ze werden verslagen door de Watergeuzen die achter Willem van Oranje stonden. Dordrecht was vanwege al het water eromheen moeilijk in te nemen. Vandaar het mooie standbeeld dat er staat.

Vervolgens liepen we naar het binnenplein van het Augustijnenklooster. In 1572 was hier de eerste ‘VRIJE STATEN’ vergadering en werden wij ‘ONAFHANKELIJK VAN SPANJE.’ Wij liepen langs een mooi huis, waar vanaf het jaar 1200 ‘de MUNT’ werd geslagen. Ook vertelde Henk dat Karel de Vijfde, Keizer van Duitsland en later koning van Spanje, de Munt in het jaar 1555 bezocht. Inmiddels zit de Munt in Utrecht.

We liepen langs het smalste steegje van Dordt. In de verte zagen we een klok hangen. De scheepsarbeiders (zakkendragers) zaten in het huisje daar te dobbelen, ofwel ‘SMAKKEN’, zoals dat heette. Als de bel werd geluid wanneer er een schip kwam om gelost te worden, werden de dobbelstenen in de lucht gegooid. Wie het hoogste cijfer gooide, mocht het schip lossen.
Via bruggetjes met links en rechts haventjes vol plezierjachten kwamen we daarna bij de punt, waar de grote rivieren bij elkaar komen. Het is daar altijd druk met scheepsverkeer. Hier zie je de prachtige stadspoort waar vroeger iedereen doorheen moest om Dordrecht binnen te komen. Veel later gingen de schepen naar Rotterdam, Amsterdam en Antwerpen, die veel beter bereikbaar waren.

We lunchten in ‘HET MAGAZIJN,’ in het oudste straatje van Dordt, de Voorstraat. Het pand dankt zijn naam aan de eerste bewoner van het pand, ‘MEUBELMAGAZIJN ZWIJSEN ENCO.’ Zij betrokken het pand in 1902. De Zwitserse architect maakte er een prachtig ‘Art Nouveau’ pand van, in Jugendstil.

We eindigden de dag met een rondvaart. Daar leerden we ook wat de naam DORDRECHT betekent: ‘DOORVAART!’ Een drecht is namelijk een kanaal gegraven om van de ene rivier naar de andere te komen. 

Tevreden keerden we na een leuke, interessante dag met de bus huiswaarts.