Mijn kaartje dat ik ophing in de PLUS met de vraag of er al mensen waren die plaatjes voor het Ulvenhoutse plakboek wilden ruilen, was al na twee dagen weg. Hmm, dat leek niet de manier te zijn.

Helpen

In BN DeStem is een rubriek ‘Lezers helpen’. Toen we mijn vader aan het verhuizen waren een paar jaar terug had ik daar verschillende keren dingen in aangeboden en dat werkte als een tierelier. Dus besloot ik daar ook nu mijn toevlucht toe te nemen.

Ik componeerde een klein tekstje waarin ik vroeg of er mensen in Ulvenhout plaatjes willen ruilen voor het Grote Boek en stuurde dat in. De ervaring had me geleerd dat ik een dag of drie, vier moest wachten en ja hoor: na een dag of wat stond mijn advertentietje in de krant. Binnen een dag had ik vijf reacties. Zooo leuk! En dus nam ik contact op en maakte ruilafspraken. 

De eerste met wie ik een afspraak had, was Hanny. Ze woont vlakbij, dus gewapend met boek, mijn dubbele plaatjes en Google Maps om niet toch verkeerd te lopen (absoluut een talent van mij, verdwalen binnen 200 meter van mijn huis) kwam ik bij Hanny. Hanny had dubbele en zocht er een hele hoop.

Tot mijn grote verrassing niet alleen voor haar eigen boek. Nee, ze had een tafel vol papiertjes met namen en nummers. “Ik spaar voor die en die en die… Allemaal oude mensen; die krijgen hun boek nooit vol”. Ik was aangenaam verrast. Wat lief en warm!!!

Ik had veel dubbele, dus kon een bijdrage leveren, had een paar plaatjes voor mijn eigen boek gescoord en was blij. Daarna ontmoette ik Ria. Die had nog veel meer lijstjes liggen. “Ja, die en die van de Zonnebloem, en een nichtje, en een buurvrouw, en…” En natuurlijk kende zij ook Hanny en nog meer mensen die allemaal voor allemaal mensen aan het sparen waren. Het was zó hartverwarmend.

Kop thee en lijstjes

Op een gegeven moment waren we met vier mensen lijstjes en nummers aan het opnoemen. Het leek wel Bingo. “2.4?... 2.7?.... 3.1? Ja!!”, en weer werd er voor iemand een nummertje van een lijstje gestreept. Stapeltjes plaatjes met elastiekjes eromheen. Voor Kees, voor To, voor….

We appten ook lijstjes door. En mensen spaarden ook voor mij. “Ik heb je laatste plaatje!!” was een appje. En inderdaad: mijn boek is vol. En ik heb nog heel wat dubbele te vergeven.

Mijn hart is oprecht verwarmd. Samen sparen voor allerlei onbekende mensen. Niet een plaatje ruilen tegen een andere, maar er zelf één scoren en er 24 kunnen weggeven. Wat een rijkdom! Wat een saamhorigheidsgevoel. Zoveel mogelijk plaatjes weggeven om mensen blij te maken. Wát een vreugde. Wat een lol.

Vervult voor mij een zo belangrijke waarde in mijn leven. En heb meteen zulke aardige mensen ontmoet. Kennisgemaakt en een stapje Ulvenhout in gemaakt.

Ik vond het boek al leuk vanuit mijn eigen plezier in sparen. Het is nog veel leuker geworden door alles wat het teweegbrengt: verbinding, ontmoeten, delen, vrijgevigheid, gezelligheid, humor...

Ik voel me dankbaar, welkom en hart-verwarmd.