Ergens rond Kerstmis werd er een boek in onze brievenbus gegooid. Ulvenhout! Met foto’s. Ik was verrast en blij, legde het op tafel om het later te bekijken. “Het is zo’n plaatjesboek,” riep mijn man even later. Ik begreep niet meteen wat hij bedoelde, maar al snel werd het me duidelijk. Het boek is een verzamelalbum. We kunnen plaatjes, sticker-foto’s, sparen om een boek met allerlei onderwerpen over Ulvenhout te vullen.

Sparen

Ik ben dól op dat soort boeken. Ik spaar zegeltjes waar ik kan, vooral papieren. Ze herinneren me aan vroeger. (“Je wordt oud mam,” zeggen mijn boys) Vroeger spaarde ik van alles, dat ordende ik dan mooi, en ja… Dat gaat er toch steeds meer uit.

Zo spaarde ik enthousiast zegeltjes bij Albert Heijn. Zegeltje voor zegeltje, boekje voor boekje, en op het eind van het jaar had ik dan vier of vijf boekjes vol en een mooi zakcentje voor Sinterklaas. Tegenwoordig gaat dat digitaal… Nog steeds een leuk zakcentje, maar de lol van het zegeltjes plakken is weg.

Albert Heijn verdween uit Ulvenhout; er is nu de Plus! Die hebben wel nog zegeltjes. Papieren! Ik kom niet heel veel en vaak bij de Plus, maar altijd zegeltjes natuurlijk.

Plus

En nu dit boek. Ik kende het al van mijn vader. Die had zo’n boek over Rucphen en spaarde enthousiast en fanatiek. We hebben samen heel wat plaatjes geplakt en zijn boek is vol. Helemaal mooi. Er ontstond ook heftige ruilhandel in Rucphen. In de kerk was een ruilmarkt, echt zooo leuk.
Maar goed, nu hadden wij óók zo’n boek. YES!!!

Ik ontdekte dat de plaatjes uitgegeven worden bij de Plus, net als in Rucphen. Dus verzon ik een boodschap, want ik was zo benieuwd. Reken ik af met mijn twee pakken melk, chocolade en mijn koopzegeltjes en vraagt het meisje aan de kassa: “Spaart u nog voor iets?” Ja natuurlijk! De plaatjes voor het boek. “Oh,… Daar moet u 15 euro voor afrekenen mevrouw.” (Ik kwam net aan 5 of zo).  

15 euro… Daar ging mijn boek. Ik koop echt zelden voor 15 euro boodschappen. We hebben een volkstuin, halen de overige boodschappen zoveel mogelijk bij boerderijen, dus 15 euro… Er ging geen droom aan diggelen, dat zou echt veeeel te groot zijn, maar toch... Ik was echt teleurgesteld. Boek even terzijde.

Samen

Ik heb vier grote zoons die overal op de wereld zijn. Zelden thuis. Hans heeft twee dochters: één werkend, één studerend; ook uit huis. Dus samen zijn met het hele gezin is echt heel erg bijzonder in ons leven. Vaak niet eens één keer per jaar… Dit jaar rondom Kerst zouden ze er allemaal zijn. Inclusief vriendinnen. 13 mensen in totaal. Heerlijk. Allemaal thuis en traditie: samen eten. Mijn boys deden de boodschappen.

Ik was zo vol van hun thuiskomst, van het samenzijn, dat ik het boek was vergeten. Maar toen ze thuiskwamen met tássen vol spul realiseerde ik me: plaatjes!!! Ik vertelde ze van het boek en betreurde dat ze geen plaatjes hadden gevraagd. Nou, daar maakten ze echt geen probleem van. Gedrieën keerden ze terug naar de Plus en kwamen thuis met een stapel plaatjes die ik nog niet in een jaar bij elkaar zou hebben.

Plaatjes!!!

En elke keer als ze boodschappen gingen halen, de hele decembermaand lang als ze bij ons waren, scoorden ze plaatjes voor hun sparende mama. En ze gingen nogal eens. Want ze zien elkaar ook zelden. Dus bier (veel bier), ontbijt, lekkers, gewone boodschappen… En plaatjes. Stapels plaatjes.

En nu wil ik natuurlijk de collectie compleet en merk ik (hoe slim van de Plus) dat ik boodschappen verzin… Heel erg. Koop extra lang houdbare melk, extra dingen in de aanbieding… Want mijn boek moet nu vol… Ik heb een kaartje opgehangen of er al mensen zijn die willen ruilen, want dubbele plaatjes is een onvermijdelijk gevolg van sparen. Dus hoop ik dat we ook hier een ruilactie, een ruilactiviteit gaan organiseren.

En ik geniet intussen ook met volle teugen van zoveel informatie over Ulvenhout.

Erna