Lever uw eigen nieuwsbericht aan Adverteren
Foto: Robert Roijackers
Geef a.u.b. uw e-mailadres in, dan sturen wij u een link
waarmee u een nieuw wachtwoord kunt invoeren.
01 april 2023 Tekst: Piet Nuijten
Op zijn Paasbest. Wanneer we in mijn jeugdjaren op aswoensdag een askruisje hadden gehaald begon de vastentijd. Dat askruisje werd op school zwaar aangerekend en gold als een soort verplichting. Zonder askruisje die dag op school komen was een minpunt.
Wij woonden ver van de school in het buitengebied op de Hondsdonk. Om voor schooltijd nog even naar de kerk te gaan vooral als het slecht weer was, zat er vaak niet in. De oplossing was dan snel gevonden en de as van onze kolenkachel was volgens mijn vader dezelfde als de as van de Pastoor. We kwamen dan ook met een kruisje van ons Pa op school. We kregen daarvoor ook nog een prentje voor goed gedrag.
Maar dan begon de vastentijd en daar werd bij ons thuis goed de hand aan gehouden. We kregen een snoeptrommeltje om de snoepjes die we kregen te bewaren tot Paaszaterdag . Op die dag luidden de klokken om twaalf uur het Paasfeest in en mocht er weer gesnoept worden.
Op vrijdag mocht er in de vasten geen vlees gegeten worden. Geen probleem voor ons want vis mocht wel en die was zeker zo lekker. Veel mensen legden zichzelf nog meer verplichtingen op om boete te doen voor hun zonden. Geen alcohol en niet roken waren van die standaard voorbeelden. Ook het uitgaan was beperkt het verenigingsleven lag voor een groot deel stil tot de week voor Pasen, de goede week.
In die week waren en zijn er nog steeds de vaste rituelen. Mij staat nog bij dat op witte donderdag de voeten van de priester voor het altaar werden gewassen. Op goede vrijdag om drie uur werd voor enige minuten overal het werk stilgelegd. Na die stilte begon de Paasvakantie. Tot ik in de vierde klas van de lagere school zat was Pasen ook het einde van het schooljaar. We gingen na die vakantie naar een volgende klas.
Een zwaar onderdeel in de laatste weken voor Pasen was dat we te biechten moesten. De paasbiecht was in mijn jeugd een grote zonde als je die oversloeg. Toen we ouder werden ging men daar wat gemakkelijker mee om. Met vrienden en vriendinnen werd daar veel over gesproken. Wat moeten we daar weer gaan vertellen of we van de suikerpot hebben gesnoept. Een vriendin van onze groep vrienden ging te biechten en vertelde tegen de biechtvader dat ze met een jongen was uit geweest. Waarop meteen de vraag van de priester kwam , of ze bloot tegen bloot waren geweest. Zij antwoordde dat ze dat had gedaan. Waarop meteen de vraag , hoe ze het hadden gedaan ? Haar antwoord was kort en bondig, met ons gezichten. Het luikje werd meteen dichtgeschoven. Ze kon zonder penitentie naar huis. Maar haar ouders kregen kort na Pasen bezoek van de Pastoor.
De laatste weken van de vasten waren veel moeders bezig met de nieuwe kleren voor Pasen. Niet alleen voor kinderen maar ook voor volwassenen was het met Pasen nieuwe kleren aan. Met Pasen naar de kerk helemaal in het nieuwe zondagspak. Voor gezinnen die het niet zo breed te verteren hadden bracht dat voor die ouders veel zorgen mee. Ook zij wilden hun kinderen niet uit de toon laten vallejun. Door veel van deze moeders werden de kleren zelf genaaid . De confectiewinkels draaiden voor Pasen recordomzetten. Iedereen wilde er met Pasen in de kerk op zijn best uitzien. Als kind mocht je na de kerk je nieuwe kleren bij de buren laten zien. Als je dan geluk had kreeg je een dubbeltje om iets te kopen. Maar dan was het uit met de pret de Paaskleding ging uit en oude speelkleding aan. Je moest met die nieuwe kleren immers tot de winter mee doen.
Zaolege Paose, Peer van ’t Gatbroek.
Piet Nuijten alias Peer van 't Gatbroek
Foto: Marieke Peereboom-Hoeben
Piet Nuijten levert met enige regelmaat Mijmeringen van Peer van 't Gatbroek bij Ons Ulvenhout aan.