Lever uw eigen nieuwsbericht aan Adverteren
Foto: Robert Roijackers
Geef a.u.b. uw e-mailadres in, dan sturen wij u een link
waarmee u een nieuw wachtwoord kunt invoeren.
26 januari 2023 Tekst: Piet Nuijten - Foto's: S.U.C. / Wim Venneman
Traditiegetrouw is het weer bijna zover: de Bosuilse Sauwelavonden. Ook dit evenement hebben we door corona een paar jaar moeten missen. Voor degenen bij wie Sauwelen vreemd in de oren klinkt: het wordt elders ook wel tonpraten genoemd. Een avond waar de deelnemende Sauwelaars in een ton staan en hun grappen en grollen op humoristische of satirische wijze brengen. Het publiek mag stemmen wie de beste sauwel van de avond heeft, die wordt dag winnaar. Wie opgeteld over de twee avonden de meeste stemmen heeft, mag zich het hele jaar Oppersauwelaar noemen.
Sinds het begin ben ik ruim twintig jaar nauw verbonden geweest bij de organisatie van de Bosuilse sauwelavonden. Het was voor Carnaval 1977 dat we besloten een sauwelgebeuren te organiseren. Er waren enkele liefhebbers die het wel zagen zitten om als sauwelaar mee te doen. Ik ga in deze column geen namen noemen; er zijn er in de loop der jaren heel veel die dat voorbeeld gevolgd hebben.
De eerste keer was op een zondagmiddag in februari 1977 in de Fazanterie. Er werd besloten dat de entree twee gulden vijftig was. Prins Pierre Dubois was met zijn gevolg en Hofkapel De Spijkers aanwezig. Er waren best wel leuke sauwels bij om op verder te borduren. De publieke belangstelling liet het afweten; slechts drie mensen passeerden de kaartjescontrole.
Het volgende jaar besloten we het nog eens te proberen en dan in het dorp. De oude schuur van de Pekhoeve, toen al sociaal-cultureel centrum, werd gekozen . Omdat er te weinig deelnemers waren, werd besloten twee gastsauwelaars uit te nodigen: een man uit Hilvarenbeek, en een uit Made. Ik herinner me de Hilvarenbeker nog goed. Hij kwam op met om zijn nek een roze WC-bril. Hij bekeek de wereld vanachter een roze bril. De belangstelling was al best goed. Het volgende jaar hadden we allemaal eigen sauwelaars in de Pekhoeve, met weer meer publiek. Toen brandde in 1980 tijdens de kermis de Pekhoeveschuur af en moest er een andere locatie gezocht worden.
In zaal De Harmonie kwam het Sauwelen tot grote bloei. Er werd gekozen voor de vrijdag en zaterdagavond, en het jaar daarna werd er ook nog een matinee aan toegevoegd. Overvol in een beperkte ruimte leverde ook veel rumoer op, vooral bij het begin van de sauwels. In die periode is Seur Suc geboren. Als presentator stelde ik voor me als non te verkleden en zo de aankondigingen voor de sauwelaars te doen. Steeds met een anekdote of grap, dan werd het publiek stil en kon de sauwelaar in stilte beginnen. Primitief was het wel in die tijd. Met een bouwlamp aan het plafond werd de ton verlicht, en een haperende microfoon was vrij normaal.
Na de sluiting van de Harmonie is het Sauwelen weer teruggekeerd in de Pekhoeve. Nu zijn het prachtige showavonden met de beste sauwels en de mooiste acts geworden. Oppersauwelaars wisselen bijna ieder jaar. De bouwlamp is allang vervangen door moderne belichting van de nog altijd prachtige ton. Voor het geluid is dat idem dito, super geregeld.
Ik kijk vol verwachting uit naar de komende Sauwelavond in ons Bosuilendorp.
Tot Sauwels
Peer van ’t Gatbroek