Peer mijmert deze week op het oude kerkhof in Ulvenhout over de waarde van vrijheid.

Begin maart was ik op weg door het Grimhuysenpark naar mijn kruidenier, de Plus. Daar kom ik de voorzitter van het park tegen met de wethouder van openbare ruimte en beheer. We maken een praatje en het blijkt dat beide heren trouwe lezers zijn van Ons Ulvenhout, en dus ook van mijn columns.

Vrijwilligers

Het doel van hun bezoek is het oude kerkhof naast het park, dat al vijftig jaar niet meer als zodanig in gebruik is. Het kerkhof is van de gemeente Breda, die ook het onderhoud heeft. Dit onderhoud laat door tijdgebrek wel wat te wensen over. Een groep vrijwilligers heeft zich gemeld om het kerkhof eens een echte goede beurt te geven. Onkruid en wild gegroeide struiken worden op woensdagochtend in de weken die volgen stevig aangepakt .

Resultaat

In de week voor Pasen kwam ik op het kerkhof en zag meteen: hier is écht iets gebeurd. Wat precies kun je dan meteen niet zeggen, maar het straalde weer rust uit. Paden aangeharkt, onkruid en verwilderde struiken weg... Het resultaat verdient een pluim voor deze vrijwilligers en een dankjewel van alle families wier voorouders hier rusten. 

Met extra inzet heb ik dan ook de grafsteen van ons moeder een jaarlijkse beurt gegeven. De groene alg verdween als sneeuw voor de zon met een schuurmiddel dat ze ook in een bekend dorp in West-Brabant gebruiken. Ons moeders graf ligt er na meer dan vijftig jaar weer keurig bij. Tegen mijn broer en zus zeg ik dan altijd: "Ik heb ons moeder weer in bad gedaan".

Oorlogsgraf

Als je over het kerkhof loopt, kom je namen op de grafstenen tegen van dorpsgenoten die ik gekend heb van vroeger. Het viel mij op dat heel veel mensen die hier begraven zijn niet ouder dan vijfenzeventig jaar zijn geworden.

Een duidelijk verschil met wat ik zie op de huidige begraafplaats de Lichtenberg, waar de gemiddelde leeftijd na vijftig jaar veel hoger is.

Op de poort van het toegangshek zijn borden geplaatst van Stichting Oorlogsgraven.

Vooraan links op het kerkhof is het gemeenschappelijk graf van de mensen uit Ulvenhout, Galder en Strijbeek die door oorlogsgeweld zijn omgekomen. Ook ligt hier de Ierse soldaat T. Flanaghan (alias F. Kelly, red.), die tijdens de bevrijding nabij Cauwelaer werd doodgeschoten.

Zondag 4 mei Dodenherdenking

De dodenherdenking op 4 mei wordt ieder jaar bij het oorlogsmonument op het Wilhelminaplein gehouden. Na de kranslegging, het Wilhelmus en de taptoe gaat iedereen, voorgegaan door de Harmonie, naar het oude kerkhof. Hier gaan we langs het oorlogsgraf om in stilte hen die hun leven gaven voor onze vrijheid te eren.

Nu de wereld onrustig is en er in oorlogen duizenden doden te betreuren zijn, groeit de waarde van wat vrede betekent. Na tachtig jaar heeft een dodenherdenking voor ons in deze tijd een dubbele waarde. Op 5 mei mogen we dan dankbaar zijn dat we nog steeds in vrede dit feest kunnen vieren.

Peer van ’t Gatbroek 

Gearchiveerde Mijmeringen vind je hier