Cafetaria ’t Nippeltje leek aan het eind van het weekend wel een bloemenzaak. De ene na de andere gast stapte zondag 1 oktober binnen met een bos bloemen of andere attentie ter gelegenheid van het pensioen van Ad en Josien van Nispen. Het gastenboek vulde zich gestaag met herinneringen en lieve wensen. De vitrine was gevuld met ballonnen in plaats van snacks. “Het was geweldig”, kijken Ad en Josien de dag erna terug op hun afscheid, “boven verwachting”. Het zal wennen zijn na 20 jaar... Met ’t Nippeltje verdwijnt de laatste cafetaria uit ons dorp.

Begrip

Ad komt uit een familie van fietsenmakers en werd geboren in Princenhage. In Ulvenhout nam hij de rijwielzaak van Jan Roovers over. Een paar jaar later begon hij in de winkel ernaast een cafetaria, ’t Nippeltje – naar de bijnaam die hij op school kreeg. Na enkele jaren besloten Ad en Josien zich volledig op de cafetaria te richten. ’t Nippeltje is sindsdien een begrip in de wijde omtrek geworden, met als bekendste klant natuurlijk Frans Bauer.

Restaurant

In 2009 kwam ik in Ulvenhout wonen, het geboortedorp van mijn man. Het eerste jaar huurden we een appartement boven het reisbureau aan de Dorpstraat, een paar deuren van ’t Nippeltje vandaan. We gingen er regelmatig een frietje, snack of ijsje halen. Het was ook het ‘restaurant’ dat onze, toen 6-jarige, dochter uitkoos toen zij een keer mocht bepalen waar wij uit eten zouden gaan toen mijn man voor zijn werk in het buitenland was.

Kind aan huis

Net als wij hebben vele (oud-)inwoners en bezoekers van Ulvenhout mooie herinneringen aan ’t Nippeltje. Bas van Gool, bijvoorbeeld, komt er al vanaf zijn 8e. Hij mocht ook af en toe meehelpen in de zaak en kreeg daarvoor een mini-versie van het t-shirt dat de medewerkers dragen. Als zijn ouders op vakantie waren, kwam hij bij ’t Nippeltje eten. “Op maandag, als ’t Nippeltje dicht was, kookte Josien dan zelf voor me.”

Bedankt!

Ad en Josien hebben altijd met veel plezier in de cafetaria gewerkt. Ad: “We willen onze klanten graag bedanken. Een aantal van hen zijn in de loop der jaren goede vrienden van ons geworden.” Ad heeft de ruimte inmiddels verhuurd aan het bedrijf van zijn zoon Freddy, Opcharge, en zal hem ook helpen bij het klaarmaken van openbare oplaadpalen.

Josien, met name, zal de vele contacten en de gezelligheid missen: “Maar we kijken ernaar uit om meer tijd krijgen om andere dingen te gaan doen. En iedereen blijft natuurlijk welkom om een praatje te komen maken. De poort staat altijd open.”