16 september 2024 gingen wij met 9 vrouwen van ‘DAMESCOLLECTIEF’ naar een natuurreservaat waar een eendenkooi te zien is. Wat is de Terheijdense binnenpolder mooi!

De meeste mensen hebben nog nooit van een eendenkooi gehoord. Die kun je ook alleen met een gids bezoeken. Er ligt water omheen en aan de voorkant is het afgesloten met een groot hek. Piet, onze gids, ontving ons hartelijk en begon meteen te vertellen dat het gebied wordt onderhouden door een groep vrijwilligers. Gebeurt dit niet, dan is het in een paar weken tijd overwoekerd door brandnetels.

Piet heeft zelf in 2011 de kooikeropleiding nog gedaan, dus hij is een echte kooiker. Die zijn nog heel zeldzaam. Eendenkooien bestaan al sinds 1600, maar waren toen voor consumptie! Piet vertelde dat er nog een kleine honderd kooien zijn in Nederland, waarvan er nog maar een paar toegankelijk zijn voor publiek. Bij deze kooi proberen zij nog één pijp intakt te houden om de geschiedenis hiervan te kunnen vertellen. Hij wordt niet meer gebruikt om eenden te vangen.

Er zijn nog een paar kooien in ons land die nog actief vangen voor wetenschappelijk onderzoek. De mest wordt onderzocht op bepaalde ziektes, zoals de vogelgriep. Als de vogels geringd zijn, kan men zien waar ze vandaan komen. Er wordt dan een bericht naar dat land gestuurd, zodat men weer weet waar hun vogels zijn. Dan worden ze weer vrijgelaten. (Met ‘vogels,’ bedoel ik ‘eenden’, en dus ook géén ganzen!)

De kooiker strooit eten in de vijver. Hij fluit en de tamme eenden komen aangezwommen, omdat zij weten dat zij gevoerd worden. Zij zwemmen of vliegen niet de vangpijp in; de wilde eenden wel. Zo’n vangarm begint breed, ongeveer zeven meter, en heel hoog, De arm wordt hoe langer hoe smaller en lager, zodat de eenden die erin vliegen in een soort fuik komen die afgesloten kan worden met een plank. In het smalle einde zit een gat, waardoor zij de eenden eruit kunnen halen. Dan wordt het dier aan de nek hard rondgeslingerd en breekt zijn nek, om vervolgens in een grote korf gegooid te worden! 

Er staat ook nog een windmolen, die met de wind meedraait en zo het water van de kooivijver van nieuw water voorziet waardoor die ook niet dicht kan slibben met algengroei. Het teveel aan water wordt vanzelf weer afgevoerd. Het was zeer interessant deze verhalen te horen van zo lang geleden. Een aanrader dus!